Interviews met een alarmwekker, mezelf, voodoopoppetjes en andere interessante personen die je zo weinig aan het woord hoort. Ik interview ze. Deze keer mezelf.

Goh, je hebt die Blog40 niet eens gewonnen, ofwel?
Wat is dat nou voor openingsvraag? Alsof mij die Blog40 wat kan schelen. Jammer van die notebook, maar dat was toch een Apple. Ik heb wel belangrijkere zaken aan mijn hoofd gehad de laatste tijd. Dat zou jij toch moeten weten.

Jawel, maar ik vroeg me af waarom je nog steeds zit te bloggen.
Omdat het een uitlaatklep is. Mijn zooi op papier, mijn visie op de wereld voor iedereen toegankelijk…

Alsof of iemand daarop zit te wachten.
Alsof iemand op blootfoto’s van Winny de Jong zat te wachten…die waren er ook. Het kan me geen zak schelen of iemand hierop zit te wachten. Of wat ze er van vinden. Het is mijn hoekje. Mijn wil is wet.

Je zou natuurlijk ook gewoon de eer aan jezelf kunnen houden. Kijk naar Tonie.
Ik wil best naar Tonie kijken, zolang hij maar niet naast Winny de Jong in de Panorama gaat staan. Maar je doelt natuurlijk op het stoppen van Tonie.net. Dat werd ook wel tijd. Die jongen had geen leven meer. Zat alleen maar achter zijn computer stukkies te schrijven. Hij had alleen een tekort aan vrienden als er een stroomstoring was in Amsterdam of als zijn verbinding wegviel. Die krijgt nu weer frisse buitenlucht en kan weer naar FC Zwolle gaan kijken. Dat is een verbetering.

Ja, maar hij had nog eens wat nieuws. Jij lult maar wat.
Dat zal ik niet ontkennen. Ik ben zelfs zo stom om mezelf te interviewen. Ik heb het idee dat ik hier zwaar gedemoniseerd wordt. Maar wat wil je nu eigenlijk precies? Dat ik er mee stop?

Weet ik veel. Jij interviewt jezelf. Ik niet.
Toch wel. Jij bent mezelf dus jij interviewt jezelf. Ik geef alleen maar antwoorden. Maar ik heb er dus wel zwaar over zitten twijfelen. Ik ga toch fijn nog even verder met dit weblog, want het bevalt me nog steeds.

Nou, dan ben je vast de enige.
Jemig, want ben je negatief zeg. Ik schrijf gewoon zo af en toe fijn een stukkie als ik daar zin ‘an heb. Gewoon voor de leuk enzo. En ter meerdere eer en glorie van mezelf natuurlijk.

Goed, goed. Vooruit. Dat mag natuurlijk ook. Maarreuh, schiet je er ook iets mee op?
Nee, dat dan weer niet. Het blijft natuurlijk gewoon een hoop gelul.

Ah, nou dat wilde ik eigenlijk even weten.
Had dat dan gewoon gevraagd.

Dan was het zo’n kort interview geworden.
Kom, ik ga maar weer eens iets nuttigs doen.