“Dat is dan 1 euro 50, meneer”

“Alstublieft”

“Wat is dat voor vreemde munt?”, vraagt de apotheker verbaasd.

“Dat is mijn medicijnknaak. Ik dacht, ik spendeer hem snel, nu het nog kan.”

“Ja, maar dat gaat niet. In ons nieuwe eurostelsel bestaat de knaak niet meer.”

“Hallo, dat zou mooi makkelijk zijn. Waarom is er dan nog een debat over? Ik kan nu nog met deze medicijnknaak afrekenen. Mag ik nu mijn aspirines?”

“Nee sorry, dat gaat echt niet. Heeft u geen ander geld?”

“Euhm, ik heb hier nog een Zalmsnip. Accepteert u die wel?”

“Nou, zoveel wisselgeld heb ik niet. Het spijt me.”

“Tsja, ik had nog wat Kwartjes van Kok, maar die moest ik telkens weer aan wat anders uitgeven. Die zijn allemaal op.”

“Ik begrijp dat het lastig is meneer, maar zo kan ik u echt niet uw medicijn meegeven.”

“En een tientje van Lieftinck dan? Heeft u het daar van terug?”

“Ach meneer, die is toch al jaren uit de omloop? Ik heb het idee dat u voor een dubbeltje op de eerste rang wilt zitten.”

“Nou, dan weet ik het ook niet meer. Verder heb ik alleen nog wat grijpstuivers. Veel meer hou je niet over tegenwoordig als gewone man. Kunt u me echt niet verder helpen?”

“Sorry meneer, wellicht kunt u het daar bij die kast eens proberen.”

“Welke? Die daar bij de muur?”

“Inderdaad. En een prettige dag verder. Wie was er dan?”