Tag Archives: meisje

Spontane ontmoetingen

Stel: jongen zit in trein, tegenover hem zit een meisje. Naast het meisje komt iemand te zitten. Binnen twee tellen stapt hij op. Een dikke vrouw komt naast het meisje zitten. Ook deze stapt weer op. Het meisje kijkt de jongen aan. Gespreksstof aanwezig. Oogcontact gemaakt. Ja hoor, daar komt de eerste zin al. “Nou, ze hebben het hier niet echt naar hun zin.” Een waanzinnig scherpe opmerking. Semi-grappig, eigenlijk van net niks. Prima als openingszin dus. Maakt verder niet zoveel uit namelijk. Er is contact. Het meisje lacht. Contact bevestig. “Ja, ik zou bijna denken dat het aan mij ligt. Maar het zou natuurlijk ook aan jou kunnen liggen.” De jongen lacht ook. Een plagerig grapje. Kietelen met woorden. Bijna een aanraking. Er gaat nog iemand naast het meisje zitten. Begripvol, ondeugend lachend contact tussen jongen en meisje. Ze hebben hun eigen grapje. De hele situatie duurt misschien vijf minuten, maar er is een band. Er ontstaat een gesprek. Over het kerkhof dat ze passeren. Dat zij eigenlijk liever gecremeerd wil worden, hij weet het niet. Zij heeft er eigenlijk ook nog nooit heel diep over nagedacht. Zitten we nu over de dood te praten? Schaapachtig gelach.

Continue reading Spontane ontmoetingen

Geraaskal (lezen op eigen risico)

Stil hier. Beetje gebrek aan woorden de laatste tijd. Ik zie de zon wel schijnen, maar voel vooral de regen op mijn gezicht. Kan ik hier een beetje en plein publique mijn hart lopen uitstorten? Dat lijkt ongepast. Ik zou het minimaal moeten verpakken in een mooie metafoor. Maar als je al met het weer begint in de eerste alinea, dan kun je dat net zo goed vergeten. Mijn gevoel is ook rauw. Met scherpe randen en al. Maar om u dat als onschuldige lezer zomaar voor de voeten te werpen. Het lijkt wat veel van het slechte.

Continue reading Geraaskal (lezen op eigen risico)

Incommunicado

Zal ik bellen? Of niet? Ik zou haar kunnen storen. Mailen dan, kan ze zelf bepalen of ze antwoord geeft. Maar ja, voor hetzelfde geld duurt dat dan nog vier dagen. Daar heb ik geen zin in hoor. Hou jezelf een beetje in de hand zeg. Je loopt als een puppie zonder hoofd rond te kakelen. Een SMS-je sturen dan. Subtiel, maar wel direct. Man, man, man, is dit het allemaal waard om een tweede afspraakje te krijgen? Je kent haar amper. Relax een beetje.

Continue reading Incommunicado

Ontwenningsverschijnselen

Ik tril een beetje. En zo af en toe begin ik ineens ook heel erg te zweten. Het is niet makkelijk om zonder te zitten. Ik mis het gewoon. Maar ook weer niet. En ik weet dat het beter voor me is om het te laten. Alleen geeft het gewoon zo’n kick. Die is natuurlijk altijd maar van korte duur en dan is de kater des te erger. Toch is het moeilijk, en ik heb het nog maar een week of drie volgehouden.

Continue reading Ontwenningsverschijnselen