Ik heb last van snotters. En mijn hoofd doet ook een beetje auw. Voel me over het geheel genomen maar net iets beter dan een natte vaatdoek. Die net veel te hard is uitgewrongen. Drie keer. Moet ook iedere keer hoestjes doen. Daar wordt mijn keeltje rauw van. Zielig he? Ik vind van wel in elk geval. Heel erg zelfs. Boehoe!
Euhm, nee, ik ben geen drie. Ik ben een man van toch alweer 28 jaar oud. Maar ik ben ziehiek! Dus zielug. Ik weet ook niet wat dat is. Eigenlijk ben ik dus gewoon een klein beetje verkouden, grieperig en wellicht nog een beetje koorts erbij. De kindertjes in Afrika, die zijn pas ziek! Oh nee, dat ging over iets anders. Maar dat maakt me ook niks uit. Het gaat nu om mij. En mijn misere. Mijn rampspoed! Ach en wee!
Het is zelfs zo erg dat ik met dekbed en al op de bank zit. Volgens mij ijl ik ook een beetje. Alhoewel dit stukje waarschijnlijk een stuk grappiger was geweest als ik echt zo ijlen. Maar ik wil dus graag uw medelijden. In zelfmedelijden heb ik nu wel genoeg gezwolgen. Dat begint te stinken. Dus schrijf ik maar dit stukje. Zodat u al uw medeleven kwijt kunt in de reacties. En wel een beetje opschieten, want voor je het weet ben ik weer beter.
Mijn vuilnisbak ligt al helemaal vol met snotterige zakdoekjes. En de tafel ook. Het is hier een waar papieren zakdoekjes slagveld. Kunt u zich dat beeld een beetje voor de geest halen? Ik wil het anders nog wel wat nauwkeuriger omschrijven. Ik probeer ook altijd het maximale resultaat uit zo’n zakdoekje halen. Tot zo’n ding echt helemaal doorweekt is. Dan gooi ik het pas weg. Mijn neus is nu ook een beetje rauw.
Ik vind het ‘s nachts overigens altijd het meest irritant. Dat het snot ineens helemaal naar een kant zakt als je je omdraait. En dan draai je je nog eens om en dan is er even zo’n moment dat beide neusgaten open zijn. Dat is dan toch een klein beetje licht in de duisternis. Een sprankje van hoop tijdens deze lijdensweg. Ik werd vannacht ook al drie keer wakker omdat het letterlijk uit mijn neus droop. En ja, ik geniet ervan om dit stukje zo smerig mogelijk te maken. Kunt u ook een beetje mee lijden.
Maar goed, dat maakt het natuurlijk niet aanlokkelijk om te gaan slapen. En dat terwijl ik de nachtrust goed kan gebruiken. Om aan te sterken. Want ik ben na twee dagen ziekte al ernstig verzwakt. Oh, en ik ben ook nog eens op mijn teen gestoken door een mug. Nietsontziende, gevoelloze rotbeesten. Ik heb het al zo moeilijk. Gisteren was ik ook nog eens ziek op mijn vrije dag. Dat is wel extra zielig. Vind u ook niet? Ik wel in ieder geval. Heel erg zelfs.
Gelukkig ga ik goed gewapend de strijd aan. Met mijn laatste krachten heb ik me vandaag naar de supermarkt gesleept. En met zakdoekjes, sinasappelsap, citrosan, panadol plus en een stapel dvd’s kan ik dit weekend proberen de bacillen de baas te worden. Joepie, wat een feest. Zul je zien dat ik na een ellendig weekend me maandag weer beter voel. Bah, ik ben echt zielig.