Rood je-weet-wel stukje

Wat is dat toch met schrijven dat de inkt van de pen zo af en toe helemaal uitgedroogd is. En dat de drang om iets te schrijven dan weer wel zo groot is, dat ik dan maar een stukje schrijf over het feit dat ik niks weet om over te schrijven? Volslagen onzin natuurlijk om nu krampachtig te proberen toch een aantal woorden aan elkaar te rijgen tot zinnen in de hoop dat ze vanzelf een acceptabel aantal alinea’s vormen, zodat ik toch kan zeggen dat ik weer eens een stukje heb geschreven. Al is het dan over het gebrek aan inspiratie om ergens over te schrijven.

Het slaat helemaal nergens op, maar met alleen al die bewering, vind ik toch dat ik mag beginnen aan een tweede alinea. Het enige dat ik tot nu heb verklaard, is dat ik bij god niet weet waar ik het eens over moet hebben. Voldoende materie om een betoogje aan te wijden, zou je zeggen. Saddam Hoessein die is opgehangen, een jongetje in Amerika die dat zou hebben geimiteerd en een jongen in Azie die zich heeft opgehangen omdat zijn internetdate nogal tegenviel. Dat moet best uit te smeren zijn tot een paar sappige alinea’s waarbij het een met het ander wordt verbonden. En hoe goed dat bijvoorbeeld is voor de touwhandel. Maar nee, het doet me niks. Er borrelt niks op. Kan het alleen maar droog achter elkaar opschrijven.

Een geheime kabinetsformatie in Beemsterzwaag dan? Dat er safe houses worden gebouwd om politici veilig in op te bergen, maar ze ondertussen zelf niets eens 3 daagjes aan de aandacht van de pers weten te ontsnappen. Ook dom natuurlijk, was dan naar Lapland gevlogen ofzo. Maar ja, dat is wel zo’n flauw grapje dat ik me echt niet de vingers durf te branden aan een heel epistel over het voorval. Ik modder maar een beetje aan, want er moet toch zeker nog wel zo’n anderhalve zin aan vast geplakt worden, voor ik ook dit weer een alinea durf te noemen.

Zo, en dan nog een alinea of twee, en dan heb ik het toch maar weer geflikt. Zo’n stukje over helemaal niks. Het is ook niet m’n eerste stukje over niks. Het zijn een beetje mijn rooie-je-wel-kater stukjes. Er moet iets nieuws op die site, maakt niet uit, als het maar een heleboel woorden zijn die er nog niet eerder in die specifieke combinatie op hebben gestaan. Hebben de mensen weer even wat te lezen. Alle drie de lezers. Echt druk is het hier ook niet meer. Waarom zou het ook, als er nooit eens iets nieuws op staat? Pff, nog even en ik ga het over het weer hebben.

Zo laag wil ik ook weer niet zinken. Zeker niet als we in de laatste alinea zitten! Blijft er nog even bij? Ik weet dat het dodelijk saai is, ik vind er zelf ook geen donder aan. Maar ja, het moet allemaal nieuw, nieuw, nieuw en het liefst nog een beetje snel ook. Maar dan wordt het zo geforceerd en gemaakt en is het voor niemand leuk. Ik ga dus gewoon maar rustig wachten tot er weer eens iets echt leuks komt opborrelen. En dan laat ik weer van me horen. Maar dan weet u in elk geval dat ik er nog wel ben. En dat het stof weer eventjes van mijn toetsenbord is afgeblazen.

Leave a Reply