Het kleine kamertje

De wc is een mytisch kamertje. Het enige bastion van privacy. Waar je nog even helemaal met jezelf kunt zijn. We spreken maar weinig over de handelingen die we daar verrichten, hoewel iedereen ze meerdere malen per dag uitvoert. Het is dan ook niet verwonderlijk dat een openbaar toilet voor zoveel discussie zorgt. Het hele concept ervan is gewoon tegenstrijdig met zichzelf.

Toileteren is niet bedoeld om openbaar te zijn. De deur moet dicht, het slot erop. Er is ook altijd zoveel mis met openbare wc’s. Neem alleen al die blazers om je handen te drogen. Ooit je handen echt droog gekregen met zo’n kreng? Wat te denken van de kraan? Om je handen schoon te krijgen, moet je eerst met je vieze klauwen aan die kraan zitten. En alle mensen voor jou dus ook. Weinig nadenken is echt de allerbeste oplossing in een openbaar toilet.

Maar toch ook weer niet te weinig. Althans, mannen moeten toch een zekere tacktiek toepassen. De keuze voor een plasbak is een delicate. Je gaat altijd zover mogelijk van iemand anders af staan, die al staat te plassen. Als je bij iemand moet staan, dan het liefst zover mogelijk in de hoek. Of juist bij de deur. Er zijn zelfs online spelletjes waarin je gevraagd wordt de meest ideale urinoir te kiezen. Met uitleg erbij.

Plassen gaat nog wel, maar poepen? Nee, over poepen dient al helemaal niet gesproken te worden. Het ontmoeten van de ouders wordt altijd als cruciale fase in een relatie gezien. Maar veel belangrijker is het moment waarop je voor het eerst bij je geliefde durft te poepen. Dan ben je compleet op je gemak. Elke vorm van spanning, verleiding en versieren is dan voorbij. Hey, ik heb bij je gepoept, wat kan ons nu nog gebeuren?

Om in relatiesferen te blijven. Plassen met de deur open is ook zo’n fase. Maakt wel wat inzichtelijk want ik heb toch lange tijd echt geen idee gehad van de wc-rituelen van het andere geslacht. Dat werkt twee kanten op, gok ik. Kennen vrouwen het uitdruppeleffect? Het naschudden? Plassen in een kroeg met een biertje of telefoon in de hand, vind ik uiterst vervelend. Ik kan dan met de andere hand net ruimte maken, maar de plasser (in dit verband de logische naam, leek me) wordt dan wel net bekneld door de onderbroek. Na het plassen zitten er altijd nog wat druppels in en dan kom je net een hand tekort om even goed uit te schudden. Van die typische dingen.

Maar terug naar het poepen. Op je werk? Kan dat? Collega’s die vertwijfeld elkaar aan kijken waar je toch blijft. “Hij zei dat hij even naar de wc ging, maar hij is al tien minuten weg. Geen idee wat hij aan het doen is.” Toch moet het gebeuren. Al die bakken koffie die je op de werkvloer naar binnen werkt, missen hun uitwerking echt niet. Is ook handiger dan thuis poepen, want het scheelt weer wc schoonmaken. Persoonlijk ga ik het liefst zo tegen vijf uur even flink poepen op kosten van de zaak.

Dan zijn er ook nog van die dingen die de stoelgang aan de praat brengen. Wandelen wil de truuk doen, zeker in combinatie met roken. Niks irritanter en vervelender dan ontzettend nodig moeten poepen en dan nog 1 trap op moeten naar je voordeur. De langste trap ooit! Billen bij elkaar en schuivelend omhoog met sleutels in de aanslag. En dan maar hopen dat je geen stap tekort komt.

Overigens geen enkel idee waar de aandrang vandaan kwam om dit stukje te schrijven. Misschien wil ik ook nog wel eens taboe doorbreken. Maar dat zal ook wel weer allemaal in mijn hoofd zitten. Kom, ik ga maar eens poepen dan.

Leave a Reply