Je voelt het aankomen. Je neus kriebelt. Je ogen beginnen uit zichzelf al dicht te gaan. De spanning bouwt zich langzaam op. Deze gaat doorzetten, dat voel je gewoon. Dit wordt zo fijn, hou dat moment vast. Geniet hiervan. Dan gooi je je hoofd achterover en bijna meteen te laten volgen door een voorwaartse beweging. Je neus sproeit leeg, je hoest die ´hatsjoe´ eruit en blij kijk je om je heen. Een beetje voorzichtig om te zien of je niks geraakt hebt. Zo´n nasaal orgasme is helemaal lekker als je een verstopte neus hebt en dit je even opluchting geeft. Maar het fijnst is toch die anticipatie. Dat moment vol verwachting. Je weet dat er iets fijns aankomt, maar het duurt nog even. Dat hemelse moment van uitgesteld genot.

Je moet plassen. Al heel lang. Eigenlijk al voor je de trein instapte. Je hebt al zolang zitten ophouden, dat het pijnlijk begint te worden. Je danst wat van links naar rechts. Loopt snel door naar je fiets. Nu moet je nog helemaal van het station naar huis fietsen. Dan moet de voordeur open, dus zul je het afknijpen moeten laten om de sleutels uit je broekzak te pakken. Een kritiek moment. De fiets in de berging, berging weer op slot, trap op en voordeur openmaken. Op dat moment spring je op en neer om alles onder controle te houden, maar wat het openen van de deur zwaar bemoeilijkt. Natuurlijk eerst de verkeerde sleutel. Dan de goede sleutel maar verkeerd om. En dan past ie niet.

Ja! Open! Binnen! Als een dolle smijt je je jas en tas op de vloer, maakt niet uit waar. Stormt de wc in. Oh shit, waarom nou net vandaag de broek aangetrokken met slecht lopen rits en een extra haakje. Wurm, peuter, kom op nou! Op het moment dat je voor de wc staat, wordt de aandrang om te plassen verduizendvoudigt. Raar principe is dat. Al springend slaag je erin je broek open te krijgen. En dan. Oooh, en dan. Dan mag je. Niet druk makend over gespetter, maar gewoon plassen. Na zo´n aanloop, is plassen bijna beter dan…ja, echt, beter dan een orgasme.

Een sigaretje ligt voor je neus. Dit stukje moet eerst af. En eigenlijk dan ook nog even omkleden. Ik heb zo´n zin in een sigaret. Als dat idee eenmaal in je hoofd gevormd is, dan moet ie ook aangestoken worden. Zo werkt dat met roken en fervent fanaten van instant gratificatie. Althans, ik dacht altijd dat ik dat was. Maar er is iets beters. De opbouw. Spanning. Anticipatie. Kunnen ruiken, voelen, horen dat er iets fijns aankomt. Iets moois. Dat er een last van je schouders gaat vallen. Dat die enorme klus bijna af is. Dan moet je even wachten. Achterover leunen en kijken. Realiseer je: “Dit wordt echt heel fijn straks”. En stop dan even. Dwing jezelf te wachten. Tot je bijna barst, je onder volledige spanning staat totdat je geen millimeter meer kunt hebben. En dan…ja dan pak je je aansteker en zet je het vuur erin. Met overtuiging, zonder twijfel en geniet je. Een diepe inhalering, zo, is me dat even lekker. Soms is wachten gewoon net even lekkerder.

Ik heet u van harte welkom op Uitgesteld Genot. Mijn nieuwe plekje om hersenspinsels de wereld in te slingeren. Niet dat de site al af is. Nog lang niet. Het wordt nog veel mooier. Echt, het wordt geweldig. Wacht maar. En het volgende stukje wordt ook echt briljant, maar die is nog niet af. Wel bijna. Maar ik heb ’em nog even weg gelegd. Zodat u me in de tussentijd kunt voeren met uw fijnste moment van uitgesteld genot.